’वामोस’

00:00>>00:45

तिला स्वप्नात नेहमी एक विस्तीर्ण माळरान दिसतं. त्या माळरानावर नेहमी व्हॅन गॉगने सूर्यफुलांच्या शेताची चित्रं काढली तेव्हा होतं तसं ऊन असतं. रेड अँडीचं ओकचं झाड शोधत येतो त्यावेळीही तसंच ऊन होतं. स्वप्नातही ती याच प्रहरी या माळरानावर येत असते.

उन्हाने पिवळ्या पडलेल्या गवताच्या एका बाजूने चढत गेलेला टेकडीवजा चढ आणि त्या टेकडीच्या बुडाला वळसे घालत येणारी पांढुरकी वाट. फारसं कोणी येत नाही की जात नाही. त्या वाटेवर कोणीतरी ऑब्सेसिव्ह कपल्सिव्ह माणसाने अंतर मोजून स्टेपल मारावीत तशी कमानी टाकून उभी असलेली झाडं. एरीयल ह्यूने पाहिलं तर रेघेवरच्या अवतरणासारखी दिसावीत. त्या माळाच्या पलीकडे समुद्र वाजतो आहे. दुपारी डोळा लागून तोंड उघडं ठेवून घोरत पडलेल्या मच्छूसारखा. 

आता दुरुन दिसणारा तो धुळीचा लोट नसता तर तो सबंध आसमंत स्तब्ध चित्रासारखाच वाटला असता. का काय माहित, पण याचं चित्र वॉटर कलर्समध्ये काढता येणार नाही, पेस्टलमध्येच ये‌ईल असं वाटतं.

धुळीचा लोट जवळ जवळ येत जातो आणि धुळीच्या लोटामागून एक मोटरसायकल अवतीर्ण होते. 

मोटरसायकलवर बसलेल्या मुलीला तिचा चेहरा आहे. त्या मुलीने तिचे कपडे घातले आहेत. ती ती-च आहे हे शंभर टक्के खरं, पण त्याचवेळी ती ती-नाहीसुद्धा. त्या न-तीच्या चेहऱयावरचा कुर्रेबाज दिमाख तिच्या ओळखीचा नाही. हाताच्या बाहीखालून दिसणारे रापलेले हात तिच्या सवयीचे नाहीत. 

00:45>>00:60

ती मोटरसायकलवाली क्षणभर तिच्याकडे पाहाते आणि नाक उडवून गाडी पुढे दामटते. 

ड्रीमर आणि सब्जेक्टमधला हा काँटॅक्ट कसनुसा करणारा आहे.

1:00>>1:15
एक वळण घे‌ऊन टेकडी‌आड नाहिशी होते. तो रस्ता कड्याकडे जातो.

तिने तिथे का असावं याला काही कारण नाही? स्वप्नात कोण कुठे का असतं याला काही कारणं असतात का, की याला असावं?

1:15>>1:30

गाडी सा‌ईड स्टँडला लावून ती थेट कड्याच्या दिशेने चालायला निघते. मागच्या स्वप्नात ही प्रगती झाली नव्हती. कड्याच्या दिशेने का जायचं म्हणते मी!

1:30>>2:17

तो कडा एपिक आहे. जमिन संपून थेट आकाश सुरु व्हावं असा दिसणारा. जमिन संपते तिथे खाली कित्येक फूट खाली पाणी सुरु होतं. खाली पाहिलं की थेट 90 अंशात खाली जाणारा काळाकरंद कातळ आणि खाली कोणा हौशी इप्रेशनिस्टने लाटांची इप्रेशन्स काढावीत तशा दिसणा-या लाटा. बरं, नुसत्या लाटा नाहीत तर त्या फेसामधून छद्मी हसत मान वर काढणारे रौरव खडक देखील. इथून थेट हेड ऑन खाली पडलो तर आपल्या शरीरातलं नेमकं काय वाचेल याचा होपलेस हिशोब न करवणारा आहे.

कुठेतरी वाचलेलं- 'जायते यस्मात च, लीयते यस्मिन इति जल:'

इथूनच आलो, इथेच संपू. 

काहीतरी भलतंच. स्वप्नात आपले चार दोन स्क्रू इथेतिथे सांडतात का?

ती कड्याच्या कडेवर जा‌ऊन थांबते आणि खाली वाकून पाहाते. ती उभी आहे तिथे पिशवीभरुन सांडावं तसं झगझगतं ऊन आहे, बाकी कड्याला ढगांच्या सावल्या लागल्या आहेत. वारा तिला सारखा मागे ढकलून द्यायचा प्रयत्न करतोय आणि ती तितक्याच निकराने पोक काढून वाकून पाहाते आहे. 

झालं पाहून? आता मागे वळ आणि गपचूप गाडीला किक मार आणि मला जागं हो‌ऊ देत. 

2:17>>2:55

पण नाही- ती ताठ होते, पायाच्या टाचा जुळवते आणि चवड्यांवर शरीर तोलत टाचा उचलायला लागते. ब्लॅक स्वॉनमधल्या ओं प्वॉ‌ईंट पोझसारखी.

आता हे काय? 

हळूहळू तिच्या शरीरातला तोल लयाला जातो आहे, पाय लटपटायला लागले आहे, आता फार काळ चवड्यांवर नाही उभं राहाता येणार. नजर आकाशाकडे, कंबरेला, पायाला रग लागलेली.

आपण झोपलेलोच आहोत, स्वप्नात डोळे मिटून तरी कसे घेणार?

इतक्यात वा-याचा एक मोठा झोत गुरगुरत येतो आणि तिला एकदम मागे ढकलूनच देतो. ती भेलकांडत एकदम चार पावलं मागे जा‌ऊन पडते. 
ती क्षणभर अवाक्!

ती काय-मी पण!

आणि तिला खळखळून हसू फुटतं

ब्लॅक‌आ‌ऊट. 

--

सकाळचे सहा वाजलेले. ती बाजूच्या डबीतून व्हॅसलिन घे‌ऊन कोरड्या हातांना चोळते. 

पहाटेच्या वेळी पडलेली स्वप्नं खरी ठरतात असं ऐकलंय.
स्वप्नातील स्वप्नं कधी खरी ठरतात का?

कामिनोच्या दुस-या ट्रॅकचा लूप अव्याहत चालूच आहे. तो 'वामोस!' म्हणतो आहे खरा-पण तिला येववत नाहीये. हा लूप सोडवल्याशिवाय नवे स्वप्न पाहाणे नाही.

--

'एय्या'ला अजून बराच अवकाश आहे.


--

'कामिनो डायरीज' मधील याआधीचे पान - आल्मा

2 comments:

इंद्रधनु said...

seguir escribiendo :)

Shraddha Bhowad said...

@ आर्को इरीस ए.के.ए. इंद्रधनू)
के बिएन इन्तेन्तो! मुचास ग्रासियास.

 
Designed by Lena