उत्तररात्र- १

-एय, एक गोष्ट सांग नं.

-गोष्ट? आता?

-हं..

-ओके, (विचार करतो, डोकं खाजवतो) एक होता सॉफ़्टवेयर टेस्टर..

-मी सांगू मी सांगू पुढे काय होतं? त्याला एक बग खूप त्रास देतो..

-हैला, तुला कसं माहित?

-एक बोट पकड (दोन बोटांपैकी एक बोट पकडतो)

-कारण तुझं नवं व्हेंचर सुरु झाल्यापासून मला तू हीच गोष्ट एक होता प्रोग्रामर, डिबगर, टिम लीडर अशी सांगतोयेस

-असं?

-हो

-(थोडा वेळ शांत, मग अचानक) दुसरं बोट काय होतं?

-(मनापासून हसते)गोष्ट?

-ओके, आज मी तुला एक ब्रॅंड न्यू गोष्ट सांगतो.

(मांडी घालून, मांडीवर उशी घेऊन गोष्ट सांगायला सुरुवात करतो)
-एक होतं आटपाट नगर. आटपाट नगरातील एका कदंबाच्या झाडावर कावळ्यांची कॉलनी होती..

-कदंब?

-खरंतर आटपाट नगरातील एका कदंबाच्या झाडावर कावळ्यांची कॉलनी होती असे म्हटल्यावर आटपाट नगरातदेखील कावळे राहायचे एव्हढाच अर्थबोध होतो. तू-मी  कसले हरखलो होतो नाही- चेन्नईला कावळे बघितल्यावर? तिथले कावळे आपल्या कावळ्यांपेक्षा बिलकुल वेगळे नाहीत , तेवढेच काळे आहेत पहिल्यावर? (अचानक आठवल्यासारखं) तू  उद्या डोसे काढशील का?
(ती जोरात चिमटा काढते)

-आऊच..नखं काप ती बये.  हां. तर ते कदंब बिदंब सोड. माणसांच्या साहित्य सहवास कॉलनी सारखं पक्ष्यांचं कदंब.

-हां, ते साहित्य सहवास  माहितेय मला.

(एक क्षण तिच्याकडे बघतो आणि मग गोष्ट पुन्हा सुरु करतो)
-तर त्या कावळ्यांच्या वसाहतीत एक वेगळा, धडपडा कावळा रहात असतो. आपल्या गोष्टीत कावळा म्हटला की..

-कावळी आलीच आणि ती देखील तेवढीच वेगळी आणि धडपडी असणार. आय नो, गो  ऑन.

-शहाणी गं माझी बाय ती. आता गोष्ट तूच पूर्ण कर ना, मला जाम झोप येतेय.

-(ती खरंच पुढे गोष्ट सांगायला घेते) ती दोघं लिव्ह-इन मध्ये राहत असतात.

-(झोपलेला उठून बसतो) ये हुई ना बात! इंटेरेस्टींग. पुढे?

-कावळा सतत काहीतरी नवीन, जगावेगळं करण्याच्या प्रयत्नात असतो, त्याची नेमकी हीच गोष्ट आवडत असल्याने कावळीचाही त्याला पूर्ण सपोर्ट असतो.

-तुझं लेमन तिरामिसु गंडलेलं तेव्हा इतरांसमोर तुझी वाहवा करुन मी दिलेला तसा..

-(त्याच्याकडे पूर्ण दुर्लक्ष करुन) तर "कावळ्याचं घर होतं शेणाचं" "कावळ्याचं घर गेलं वाहून" या मिडीयॉकर गोष्टीचा त्याला इतका भयंकर वैताग यायचा की एके दिवशी त्याने चिमणीचं मेणाचं घर काय झक मारेल असं घरटं बनवायचा घाट घातला. साहजिकच आहे त्याने ही योजना सर्वात पहिल्यांदा कावळीला सांगीतली.

-एमेफ़ीईओ नाही?

-(पुन्हा एकदा दुर्लक्ष करुन)असा प्रयत्न त्याआधीही एका धडपडया कावळ्याने केला होता पण ते कावळेमहाशय एके दिवशी पतंगाच्या दोराला अडकून स्वर्गाकडे प्रस्थान करते झाले.

-हं

-तर आपल्या धडपड्या कावळ्याने त्या कैलासवासी कावळ्याच्या बायकोकडून घरट्याचा प्लॅन, ब्लू-प्रिंट मिळवली आणि साहित्याची जमवाजमव करायचं काम कावळीला दिलं.

-लेमन तिरामिसुसाठी छप्पन्न डी-मार्टस आणि स्पेन्सर्स मी पालथी घातली तशी..

-(आता गोष्ट ओघवती येते आहे, त्याच ओघात) कावळीने उत्साहात ते काम करायला सुरुवात केली. पहिल्यांदा तिने ती ब्लू-प्रिंट नजरेखालून घातली, त्यातली प्रत्येक गोष्ट, त्या गोष्टीचा बारकावा समजून घेतला. घरटी बांधण्यात तज्ञ अशा अनेक कावळ्यांशी ती बोलली. ते घरटं अधिकाधिक चांगलं कसं करता येईल या विचारात तिचा पूर्ण वेळ जायला लागला.

-मग?

-कोकाकोलाचे स्ट्रॉ तकलादू म्हणून तिने मॅकडी आणि केएफ़सीचे स्ट्रॉ जमवले, त्यासाठी प्रत्येक आऊटलेट रोज पालथी घातली. टिकाऊपणासाठी लहान, सुक्या काटक्यांऐवजी मोठ्या, लवचिक काटक्या जमवल्या. सगळं सामानसुमान जमा झालं तसं तिने कावळ्याच्या समोर नेऊन टाकलं. तिची अपेक्षा अशी की कावळा तिला जवळ घेईल, चार स्तुतीचे शब्द बोलेल.

-नाही बोलला का?

-छे! त्याने ती थंडगार एकाक्षी नजर तिच्यावर टाकली आणि विचारलं,"हे काय?" कावळी म्हणे, "सामान" त्यावर कावळा विचारता झाला, "पण मी तुला कोकाकोलाचे स्ट्रॉ सांगीतले होते, हे कुठलेतरी भलतेच आहेत. शिवाय काटक्याही किती जाड आहेत" यावर कावळीने त्याला तिने कसा ब्लू-प्रिंट्सचा अभ्यास केला आणि त्यात काय-काय सुधारणा करता येण्यासारख्या आहेत हे शोधून काढलं हे सांगायला सुरुवात केली. यावर कावळ्याने अतिशय उर्मटपणे तिला थांबवलं आणि विचारलं, "तुला म्हणायचंय काय?"

-(गोष्ट ऐकण्यात गर्क. हं म्हणायचं भान नाही)

-कावळी हिरमुसली पण ती नेटाने सांगत राहिली. तिने सांगून संपल्यावर कावळा फ़क्त एवढंच बोलला "मला काय करायचंय हे मला चांगलं माहितेय आणि त्याचा पूर्ण विचार करुनच मी तुला सामान जमवायला सांगीतलं. तुला जेवढं सांगीतलंय तेवढं कर, त्याचं पुढे काय करायचंय याचा विचार तुला करायचं काहीच कारण नाही. नाहीतर असं कर नां, तू काही करुच नकोस, सामानही मीच जमवतो"

-बिच्चारी कावळी!

-हो नं. ती सदिच्छेने काहीतरी करायला गेली आणि त्याचा विचका झाला आणि तो दुसरया कोणी नाही तर आपल्याच धडपड्या कावळ्याने केला.

-मग काय झालं?

-आता गोष्ट तू पूर्ण कर मग मी डाळ-तांदूळ भिजत घालते.

-उम्म..मग काय, कावळ्यावरच्या प्रेमाखातर तिने त्याच्या सांगण्याबरहुकुम सारे काही केले असेल नाहीतर..

-मेबी.. काय रे? तू तेलाचा डबा आणलास? नाही आणलायेस तर डोसे विसर.

-तर तर, आणलाय. ऐक ना,  नाहीतर आपल्या कावळीसमोर पुढे मागे स्वतंत्रपणे, तिला हवं तसं घरटं बांधण्याचा पर्याय असेलच ना? नक्कीच. अरे हो, ते तेलाचं सांगायचं राहिलंच. यावेळी आपलं नेहमीचंच सनफ़्लॉवर नाही आणलं, सफ़ोला आणलं-लो कोलेस्ट्रॉल, हार्ट केयर ऑईल, मस्त नं?.

-(प्रचंड ऑफ़ होऊन) का? तू सफ़ोला का आणलंस?

-(अजून गोष्टीतच रमलेला) अं?

-अरे,  तुला जेवढं सांगीतलंय तेवढंच करायला काय होतं? मी सनफ़्लॉवर आण म्हटल्यावर सनफ़्लॉवरच आणायचं, स्वत:ची अक्कल पाजळायची नाही. एक काम करतोस तेही धड करता येईना तुला..
(बोलता बोलता थांबते, दचकते आणि हिरमुसलेल्या त्याच्याकडे पाहात राहते)

(तो अचानक काहीतरी समजल्यासारखा.. पण सावरुन, समजुतीने)
-नाही राणी. मला काय वाटतंय माहितेय का? आपल्या गोष्टीचा शेवट "कावळ्यावरच्या प्रेमाखातर तिने त्याच्या सांगण्याबरहुकुम सारे काही केले असेल." असाच व्हायला हवा. कावळीला स्वातंत्र्य नकोय, कावळाच हवा असेल तर शेवट तसाच होणे योग्य, नाही? काय म्हणतेस?

(ती गप्प, तो व्यग्र. पहाट व्हायला अजून भरपूर अवकाश आहे)