एक्स्ट्रा-हयुमन सगे-सोयरे..!!

"मला ट्रकभरून मित्रमैत्रिणी आहेत.." असं काल कुणीतरी मला म्हटलं..
सो??? व्हॉट्स द बिग डील??
या सृष्टीमध्ये जे जे म्हणून काही आहे..त्याच्याशी माझी मैत्री आहे..
माझ्या लेखी म्हणाल तर कुठली गोष्ट निर्जीव अशी नसतेच..प्रयत्न केला तर प्रत्येक गोष्टीशी संवाद घडतो...
म्हणजे थोडक्यात काय तर मी "भूता परस्परे पडो...मैत्र जीवाचे" च्याही वरताण आहे..
घराच्या गॅलरीतून एक सुरुचं झाड दिसतं..त्या झाडावर रोज सकाळी एक बुलबुल पक्ष्याचं जोडपं येऊन बसतं..पहिले नर येऊन बसतो...मादीला उशीरा येण्याची सवय असावी (universal प्रॉब्लेम!!)
मग थोडया वेळाने ती येते आणि त्याच्या शेजारी येऊन न बसता वरच्या फ़ांदीवर जाऊन बसते...
मग नर एक शीळ घालतो...ती बहुधा "हाय डार्लिंग!!" किंवा "हाय मेरी बुलबुल..!!" अशा अर्थी असावी...कारण या शीळेनंतर मादी टुण्णकन उडी मारून त्याच्या शेजारी येऊन लाडाने गालावर गाल घासते...
तेवढ्यात त्यांच्यावर कोणाची तरी नजर आहे हे त्यांना जाणवते आणि त्यांच्या नजरा माझ्या दिशेने वळतात..
"बघ बघ कशी भोचकपणे बघतेय..तुला सांगते..माझ्या exबरोबर यायचे तेव्हा पण असंच..."
अच्छा...तो कुर्रेबाज तुरेवाला हिचा ex होता तर! आणि हा करंट आहे वाटते...लगे रहो!
"...मला तर बाई वीट आला...या माणसांच्या जगात प्रायव्हसी म्हणून काही चीज असावी की नाही??This is so irritating...हनी...कुठलातरी दुसरा वेन्यू बघ...else..i shall ditch you"
दोघेही रागारागाने माझ्याकडे बघत कुचूकुचू बोलत असतात...आणि थोडया वेळानंतर माझ्या अखंड पहारयाखाली चाललेली date संपवून वेगवेगळ्या दिशांना उडून जातात..
हा कार्यक्रम रोज सकाळी चालतो..त्यांना आमच्या सोसायटी इतकी निवांत जागा मिळत नसावी आणि मला त्यांच्या शिव्या खाताना दिवसेंदिवस जास्त मजा येत असावी..
पण काही पण म्हणा..हे दोघे दिसले नाहीत की मलाच चुकचुकल्यासारखं वाटतं..
सकाळी आठ साडे-आठ ला हे प्रणयाराधन पाहिल्यावर मी कॉलेजला निघते..हिरवट !!
पार्किंगमधून स्कूटी काढताना पवार काकूंचा मिठू मला "उच्ची...क्रॉय..!" म्हणून फ़र्मास डोळा मारतो..
दोनदा क्रॉय म्हणजे.."उच्ची..डाळ आणून दे की जरा कच्ची.." अशा अर्थी डिमांड...
मी त्याला डोक्यावर चढवून ठेवलाय असं सात्विक संतापाने पवार काकू मला सांगत असतात...पण दिवसाच्या सुरुवातीला इतक्या सुंदर अभिवादनाकरता मी पवार काकूंनाही सहन करु शकते...!
दुसरया कोणाशीही न बोलणारा मिठू माझ्याशीच का बोलतो...हट्ट माझ्याकडेच का करतो हे काही मला अजून उमजलेले नाही...मी त्याला दर आठवडा मिरची,डाळ आणि पेरूचा नैवैद्य दाखवते म्हणून?? की त्याला ’रघुपती राघव राजाराम’ म्हणायला लावत नाही म्हणून..??काही कल्पना नाही...पण त्याची माझी दोस्ती २ वर्षांपासूनची आहे...
एस.टी स्टॅंडवरची राज्य परिवाहन मंडळाची बस मला मिशा फ़ेंदारून हसणारया ’प्रिय’ सारखी वाटते..ती मला जोरात हॉर्न देऊन "काय?कसं काय? बरंय ना??" विचारते.."हो...मी बरीये..तुम्ही ??"असे विचारल्यावर कधी जोरात "भूश्श...." असा धूर सोडून अपचन झाल्याचे सांगते तर कधी नुसतीच "बराय" अशा अर्थी छानदार हसते..
काल जरा जास्तच थकल्यासारखी वाटली...I hope all is well..
माझे असे सगेसोयरे जागोजागी पसरलेले आहेत...
मग येताजाताना माना डोलवून हॅलो बोलणारी फ़ुले असोत..
मी झुरळ आहे अशा अर्थी माझ्याकडे कटाक्ष टाकून नाक उडवून दिमाखात जाणारा ’अशोक लीलॅंड’चा ट्रक असो..
"भ्याss" असा आवाज काढत चाललेले उद्यान एक्स्प्रेसचे चिडखोर इंजिन असो...
किंवा "व्हॉटेवर!!"(K3Gवाल्या ’पू" च्या ऍक्सेंटमध्ये) म्हणत स्टेशनमध्ये ठुमकत आलेली चर्चगेट लोकल असो...
आमच्या बागेत एक मांजरी आहे..तिला मी ’काशीबाई’ हाक मारते...एरवी इकडेतिकडे बॅंडीट क्वीनसारखी फ़िस्कारत फ़िरणारी काशीबाई त्यादिवशी सोसायटीच्या भिंतीपाशी खुडुक करून बसली होती..मी जाऊन म्हटले तिला,
"काय काशीबाई, आजकाल भेट नाही आपली.."
"oh..ppplllsss...dont bother!"
"का हो काय झालं?"
"you are not gonna believe this!..गल्लीत काही उंदीर खाणारे बोके आलेत..how downmarket...!!काल त्यातल्या एकाने मला गाठून विचारलं."आती क्या पारनाका???"...How dare he??मी म्हटले त्याला की हा सुसंस्कृत मांजरींचा एरीया आहे म्हणून..आणि.."
अजूनही ती आठवण ताजी असल्यासारखी ती शहारली...
"त्याने माझा गळाच पकडलान..that rascal..मी सांगते तुम्हाला..त्यांना हुसकवून लावलं पाहिजे..."
तेवढ्यात जीवन, प्राण, अजित, गुलशन ग्रोव्हर कोणाचाही चेहरा डकवला तरी त्याहून अधिक खूंखार दिसणारा बोका गल्लीच्या कोपरयावर दिसला आणि आतापर्यन्त हुसकवण्याच्या गप्पा मारणारया काशीबाईंनी शेपूट घालून धूम ठोकली..
"अवो ताई..."
च्यायला... बोक्याचा आवाज अर्जुन रामपालसारखा होता..
"काय म्हणत होती हो आमची बिंदू??"
बिंदू???direct??
"काहीतरी बोलली असेल आपल्याविरुद्ध...आयची आन घेऊन सांगतो ताई म्या काही बी वंगाळ नाही केलं..टॉमीबाबाची कसम( टॉम ऍंड जेरी मधला)...बाईच्या जातीने मर्यादेत असावं एवढंच म्हनलं आपण.."
हे असं...
एक प्रसंग आठवतो मला...आम्ही २००१ला जपानला गेलो असताना तिथल्या क्योटोच्या अक्वारियमला भेट दिली होती..पूर्णपणे पाण्याखाली असलेल्या अक्वारियमध्ये सगळ्या प्रकारचे जलचर आहेत असे म्हटले जाते...
कासवांच्या सेक्शनमधून फ़िरत असताना एक स्टार इंडीयन कासवाने "ओये बांगडू...इधर क्या करता तुम मॅन???" असे विचारून त्याच्या आधीच झोपेत असलेल्या मुलाला उठवून "मीट माय सनी बॉय" म्हणत त्याची ओळख करून दिली होती..
दररोज पिस्ता बिस्कीट लागणारया खारूटलीला मी एकदा मारी बिस्कीट दिले...ते तिने खाल्ले तर नाहीच पण दुसरया दिवशी माझ्या डोक्यावर पठ्ठीने झाडावरून अंबाडी फ़ेकून मारली..मी ही तिच्याकडे वर बघून मूठ झाडली..
बस्स...आमचा फ़ुगा एवढ्यानेच गेला..दुसरया दिवशी मारी दिली ती चुपचाप घेतली...
ह्या सगळ्या सवंगडयांमध्ये एकच गोष्ट कॉमन आहे ती म्हणजे unconditional प्रेम किंवा दोस्ती..
कोणाचा ego दुखावला जाण्याची भानगड नाही..भावना मारणे नाही...अपेक्षाभंग नाही...मला उगाच तर कोणीच रडवत नाही..
कोणापेक्षाही कणभर जास्तच लळा मला या लोकांचा आहे..
ज्या गुलमोहराने मला दोन छोटया चिंग्या ponytails मध्ये पाहिलं त्या गुलमोहराला सोसायटीच्या *** लोकांनी कापून काढलं त्यादिवशी मी कोणीतरी आपलं गेल्यासारखी घळाघळा रडले होते..
समोरच्या बागेतल्या केळी प्रसवत होत्या तेव्हा मला रात्रभर झोप लागली नव्हती...
कधीही कोणाचीही सोबत नको वाटली...down वाटलं...दुखावलं गेल्यासारखं वाटलं की मी यांच्याबरोबर थोडा वेळ घालवते..बिचारे मान वाकडी करून माझं बोलणं ऐकत असतात..
त्यांच्याकडून मला सल्ला लाख मिळत नसेल पण काहीतरी सलणारं वाहून गेल्यासारखं वाटतं..हलकं वाटतं..
मला मांजरींशी बोलतना पाहून माझी आई मला ’चक्रम’ म्हणते...बरं तिला हे माहीत नाही मी एवढ्या सारया लोकांशी बोलते..नाहीतर ती मला ’जिवाचा घोर’ पण म्हणायला लागेल..
असो..
असे हे माझे एक्स्ट्रा-हयुमन सगे-सोयरे..
जे ना माझ्याबरोबर शेयरींग केल्याबद्दल क्रेडिट मागतात...ना मी दुसरया कोणाबरोबर जास्त वेळ घालवला की फ़ुगतात...
आजचं पोस्ट हे फ़क्त त्यांची ओळख करून देण्याकरता..सगळ्यांना कळवून देण्याकरता...की ते माझ्या आयुष्याचा अविभाज्य भाग आहेत.
जियो!!!