पुणे..पत्ररथ पक्षीण..आणि बदल!!

काल माझी पुणे वारी होती!!
पहाटेचे ४-३०...रस्त्यावर शुकशुकाट (obviously!!)...कानाला mp3 player ..आणि पहाटेच्या नीरव शांततेत माझ्या कानात झिरपत असलेले आशाचे ’ये लम्हा फ़िलहाल जी लेने दे..’
क्या बात है!!!
माझा mp3 player पण बाप माणूस आहे..मला हवी तेव्हा हवी तीच गाणी लावतो..
मागे एकदा भर पावसात खंडाळ्याच्या घाटात त्याने माझे मन कसे काय माहीत??अचूक ओळखून सुखविंदर चे ’चल चल’ लावले होते..पावसाच्या ताडनाबरोबर अधिकाधिक गहिरे होत जाणारे गाणे..
आह..!!मी विषयाला सोडून भरकटले..as usual..
मुंबईत विरळा मिळणारी शांतता पीत एकटीच चालत मी बस पकडायला एस.टी डेपोत येऊन पोहोचले...आणि हरे राम...
काय स्वप्नवत वातावरण होते तिथे..!!!
अंधाराला छेदण्याचा निष्फ़ळ प्रयत्न करणारे ऍरॅगॉन लॅम्प्स,...डोळ्यावरची झोप आवरत मोठयामोठयाने जांभया देणारे कंडक्टर्स, ड्रायव्हर्स...एस.टी कॅंटीनमध्ये नुकताच लाथ घालून उठवलेला, दातही न घासता बटाट्याची साले काढायला बसलेला पोरगा..अपुरया झोपेचा राग काढण्यासाठी की काय कोण जाणे..एकमेकाशी तार स्वरात कचाकचा भांडत असलेले कंट्रोलर आणि ड्रायव्हर्स...
humph...किती डिप्रेसींग!!
या आळसटलेल्या आणि पारोश्या वातावरणाला स्पेशल इफ़ेक्ट देण्यासाठी वरच्या हॉस्टेल मधून तोंडात ब्रश आणि पेस्ट तोंडात घोळवत आलेली माणसे..
या वातावरणात स्काय ब्लू कलरचा लिनेनचा कुर्ता,नेव्ही ब्लू जीन्स,खांदयाला सुबक अशी शबनम आणि यार्डली रोझचा सभोवताली दरवळत असलेला गंध..अशा extra-fresh अवतारात मी तिथे अवतीर्ण झाल्यावर एकच धमाल उडाली..
"५-१७ च्या ट्रेन साठी बस कुठली आहे?"
माझा हा प्रश्न त्या गोंधळात ऐकूच गेला नाही..मग मात्र माझे अस्तित्व जाणवून सगळे एकदम चिडीचुप्प आणि स्तब्ध..
एक कंडक्टर मात्र अजून भांडणाच्या मूडमध्ये..
’ए गप्प की रे!! किती ठो ठो बोंबलतोस??? हा...बोला तुम्ही मॅडम..."
पुन्हा विचारणा..
मग माझ्या शंकेचे निरसन करण्यासाठी ४ मंडळी हिरीरीने सरसावतात..
"काही प्रॉब्लेम नाही.."
"४.५५ ची गाडी आहे..येईलच ५ मिनीट्स मध्ये"
"थांबा... हितंच लागेल"
मग अंमळ मोठयानेच चाललेल्या एस.टी परिवाहन मंडळ कसे वक्तशीर आहे..आताशी सर्व मंडळी प्रवासाकरता एस.टी चा वापरच कसा करतात..याबाबत चाललेली चर्चा ऐकू येत होत्या..
मी हसले..
काही वेळापूर्वी आळसतलेली मंडळी आता हुशारली होती..
बदल कोणाला नको असतो???
जर त्याच त्याच गोष्टी रोज रोज व्हायला लागल्या तर आपण त्याला ’रूटीन’ म्हणतो..
ही मंडळी तर कुठलाही बदल न होता हे रूटीन कंठत असतात..सकाळी ४.३० ला त्यांना असा कुठला बदल बघायला मिळणार???
सांगायची गोष्ट अशी की...मागच्या त्या भांडणांच्या आवाजात माझा आवाज मला अगदी मंजुळ वाटला..
मंजुळ म्हणजे कसा??
हा...
वसंतोत्सवात कर्ण आवाजाचा वेध घेत असताना जी पत्ररथ पक्षीण चिवचिवली होती ना...तिचा आवाज जसा इमॅजिन करू तसा..
पत्ररथ पक्षीण???आता मला वाहयात हसायला यायला लागते..
अरे...वेळ काय???मला सुचतेय काय???पत्ररथ पक्षीण म्हणे..
हा काल केलेल्या अभ्यासाचा परीणाम असावा बहुधा...
शंकाच नाही..आता मलाच बदल हवाय!!!